Çevrimdışı
alemextra
Admin
Admin
- Konu Yazar
- #1
Peygamberimizin Yemek Yiyişi
Var olanı reddetmezdi bulunmayanı araştırmazdı. Önüne hoş yiyeceklerden ne konursa konsun yerdi. Ancak tiksindiği bir şey olursa kendisi yemez başkalarınada haram kılmazdı. Hiç bir zaman yemeğe kusur bulmamıştır. İŞtahı olursa yer olmazsa yemezdi.
Nitekim alılşık olmadığı için keler yememişti. Ama ümmetinin yemesini de haram kılmadı. Hatta sofrasında gözü önünde keler yediler. Helva be bal yedi: bunları severdi. Deve koyun ve tauk eti toy kuşu eti yaban eşeği eti tavşan eti deniz hayvanları yedi kebap yedi.
Yaş ve kuru hurma yedi hem halis gemde su ile karışık süt içti. Kavut (un çorbası) içti. Balı suyla karıştırıp şerbet yapıp içti. Hurma şırası içti. Hazire - süt ile undan yapılan çorba- içti. Hıyarı yaş hurma ile yedi. Kuru hurmayı ekmekle yedi. Ekmeği sirke ile yedi.
Serid -etli yemek- yedi. Eritilmiş iç yağı yedi... Lezzetli ve has olanı geri çevirmezdi onu elde etmek için de çabalamazdı.
Hazır bulduğunu yemek O'nun tutumu idi. Şayet yemek bulamazsa sabrederdi. Hatta açlıktan karnına taş bağladığı olurdu. Hilal görünür hilal görünür hilal görünür (yani aylar geçerdi) de evinde ateş yandığı olmazdı. Çoğunlukla yemeği yere serdiği meşin bir sofra üzerinde kordu.
Üç parmağıyla yemek yer yemeği bitirince parmaklarını yalardı. Bu tutum yemek yiyenlerin yapabilecekleri en mükemmel tutumdur. Çünkü kibirli kimse bir yek parmağı ile yer açgözlü ve hırslı bir kimse ise beş parmağı ile yer avucuyla da ağzına basar.
Dayanarak yemek yemezdi. Yemeğin başlangıcında besmele çeker sonunda hamdederdi. Yemeği bitince şu duayı okurdu; " Ey Rabbimiz Hoş mübarek kifayet olunmamış talebinden vazgeçilmemiş ve müstağni kalınamayan bir hamd ile sana çokca hamdederiz." (Buhari 70/54).
Suyu çoğunlukla oturarak içer hatta ayakta içmekten menederdi.
Var olanı reddetmezdi bulunmayanı araştırmazdı. Önüne hoş yiyeceklerden ne konursa konsun yerdi. Ancak tiksindiği bir şey olursa kendisi yemez başkalarınada haram kılmazdı. Hiç bir zaman yemeğe kusur bulmamıştır. İŞtahı olursa yer olmazsa yemezdi.
Nitekim alılşık olmadığı için keler yememişti. Ama ümmetinin yemesini de haram kılmadı. Hatta sofrasında gözü önünde keler yediler. Helva be bal yedi: bunları severdi. Deve koyun ve tauk eti toy kuşu eti yaban eşeği eti tavşan eti deniz hayvanları yedi kebap yedi.
Yaş ve kuru hurma yedi hem halis gemde su ile karışık süt içti. Kavut (un çorbası) içti. Balı suyla karıştırıp şerbet yapıp içti. Hurma şırası içti. Hazire - süt ile undan yapılan çorba- içti. Hıyarı yaş hurma ile yedi. Kuru hurmayı ekmekle yedi. Ekmeği sirke ile yedi.
Serid -etli yemek- yedi. Eritilmiş iç yağı yedi... Lezzetli ve has olanı geri çevirmezdi onu elde etmek için de çabalamazdı.
Hazır bulduğunu yemek O'nun tutumu idi. Şayet yemek bulamazsa sabrederdi. Hatta açlıktan karnına taş bağladığı olurdu. Hilal görünür hilal görünür hilal görünür (yani aylar geçerdi) de evinde ateş yandığı olmazdı. Çoğunlukla yemeği yere serdiği meşin bir sofra üzerinde kordu.
Üç parmağıyla yemek yer yemeği bitirince parmaklarını yalardı. Bu tutum yemek yiyenlerin yapabilecekleri en mükemmel tutumdur. Çünkü kibirli kimse bir yek parmağı ile yer açgözlü ve hırslı bir kimse ise beş parmağı ile yer avucuyla da ağzına basar.
Dayanarak yemek yemezdi. Yemeğin başlangıcında besmele çeker sonunda hamdederdi. Yemeği bitince şu duayı okurdu; " Ey Rabbimiz Hoş mübarek kifayet olunmamış talebinden vazgeçilmemiş ve müstağni kalınamayan bir hamd ile sana çokca hamdederiz." (Buhari 70/54).
Suyu çoğunlukla oturarak içer hatta ayakta içmekten menederdi.