Bütün cemaat ağlıyordu

Bütün cemaat ağlıyordu

Eşref Edip

Akif’in işgal edilmiş İstanbul’da dergiyi çıkarma imkanı kalmayıp dergiyi orada çıkarmak üzere Kastamonu’ya gidişini ve orada Nasrullah Camii’nde verdiği vaazı şöyle anlatır:

: “Üstat

Sevr muahedesinin (anlaşmasının) öldürücü maddelerini herkesin anlayabileceği bir tarzda anlattı. Vatanın geçirdiği tehlikeleri halkın gözü önüne koydu. Vahdete davet etti

tefrikayı yerin dibine batırdı. Avazı çıktığı kadar bağırıyordu: ‘Milletler

topla tüfekle

zırhlı ile ordularla

tayyarelerle yıkılmaz. Ancak aralarındaki rabıtalar çözülerek herkes kendi başının derdine

kendi menfaatini temin etme kaygısına düştüğü zaman yıkılır… ‘Konuşma bittiğinde cemaat ağlıyordu. Ortalığı müthiş bir heyecan kaplamıştı. Üstat da kendinden geçecek dereceye gelmişti. Artık sesi kesiliyordu

çok yorulmuştu. Heyecanından kalbi duracak diye korkuyordum. Sonra ellerini kaldırdı duaya başladı. Aman Allah’ım

cemaatin halini görmeliydiniz. Galeyan içinde

binlerce sineden ‘Amin!’ sedaları yükseliyordu

herkes ağlıyordu. Üstat duayı bitirdi

kürsüden indi. Cemaat

etrafından ayrılmıyordu. Üstat

bir müddet istirahatten sonra camiden çıktı

büyük bir cemaat onunla birlikte Kastamonu caddelerini doldurdu. O heyecan bütün şehre yayıldı.”